Writings of the Heart

[jaganman]

Luningning, storya ng nabigong pag-big

 

kolehiyo, isa sa pinaka masayang panahon sa ating mga buhay, legal age ka na, pwede na maka pasok sa mga r-18 na pelikula, wala nang takot mag pupunta kung saan saan at meron nang sariling decision. 2nd year college ako sa isang kolehiyo sa laguna. hindi ako pinayagan na mag maynila ng aking mga magulang kasi masisira raw buhay ko dahil alam nilang natural na sira-ulo ako. happy go lucky ang buhay ko noon, inom dito tambay dun. kakatambay, nagsabi ang isang tropa namin na nakita nya ang classmate naming babae sa university belt binati nya ito, pero ung napansin nya ang kasama ng kaibigan namin, ang ganda raw kasi.

 

ako naman nainteresado dun sa kasamang maganda, kinontak ko agad ung tropa naming babae, "oist, sabi ni rad, nakita ka raw nya, sino ung kasama mo?" sagot nya, "ang bilis ng radar nyo ah, wala lang un classmate ko un". kinulit ko ng kinulit ang tropa kong babae gang sa bingay nya ung pangalan ng kasama nya na chick, at humingi pako ng pabor kung pwede pakilala nya ako. binigay ko ang telephone number ko sa tropa kong babae, sabi ko eto number ko, kung ok lang bigay mo sa kanya gusto ko talaga sya maging friend.

 

obviously di binigay ng kaibigan ko number ko, ang kapal naman raw ng muka ko na mag pabigay ng number sa babae, ano raw ba ako si dingdong dantes? uso kasi nun TGIS eh. ilang linggo lumipas di ako mapakali at nag desisiyon ako pumunta ng university belt para mismo makita at makilala ang dilag na kaibigan ng tropa ko.

 

galing sa eskwela (laguna) pumunta ako ng university belt. hindi ko alam ang maynila kaya palakasan nalang ng loob maligaw na kung maligaw basta mahabol ko lang oras ng uwian ng tropa ko. umabot naman ako. nag antay ako sa labas ng school nila. nakita ko na palabas na ang aking tropang babae, ngunit ang bumungad sakin ay ang kasamang nya na napakagandang dilag. "sya na kaya un?" ani ko sa aking sarili. parang tumigil ang mundo ko habang papalapit silang 2, pero ang nakikita ko lamang ay ung magandang babae, para bang ung mga nasa pelikula na kahit ang daming tao sya lang ang nakikita mo.

 

di ko namalayan na katabi ko na pala ang tropa ko, "huy jaganman, kanina ka?" biglang bumalik ako sa realidad. "nga pala, si luningning, classmate ko, luningning si jaganman, jaganman, si luningning" di ko alam gagawin ko kung ngingitian lang sya or kakamayan, speechless at laglag panga ako nung makita ko sya ng malapitan.

 

nakipagkamay ako, at sabay sambit na nice to meet you.

 

-- ITUTULOY --

[jaganman]

shoulder level black hair, a face that would resemble carla abellana, smooth white skin, petite stature, a body of a fresh kolehiyala, and a smile that would make anyone's day less stressful. ganyan ang ang description ni luningning nung una ko syang masilayan. pawis pawis na pasmado ang kamay ko nung kinamayan ko sya. ang nakaka tawa nun, naramdaman ko na ganon rin ang kamay nya.

 

"jaganman: tingin ko kailangan natin ng panyo pag nag kakamay tayo, parehas yata tayong pasmado mam, pag nag dikit ung kamay natin parang may gripo ng pawis"

napa ngiti sya, na parang nahiya, sabay sabi "luningning: sorry ah, pasmado kasi ako".

 

"ay hindi, ako nga dapat mag sorry kasi ganyan talaga kamay ko, siguro kaka laro ng ps2 at babad sa computer" ang sambit ko. "lika na nagugutom nako, dun nalang kayo mag usap sa wendy's kasi dun ko gusto kumain" banggit ng kaibigan kong babae sabay akay kay luningning.

 

dumating kami sa wendy's at dun kami ang ka kwentuhan (parang threesome ung date namin kasi sumbit pa ung kaibigan kong babae na classmate ni luningning). buhay buhay, kurso, pamilya etc. ang dami naming napag kwentuhan sa maiksing oras na un. nag paalam kami isa't isa at nag kapalitan ng landline. inalok ko sya na ihatid, ngunit ang sabi ni luningning ay wag na at nakakahiya, besides di ko rin alam raw ang maynila at parteng norte, sa valenzuela kasi sya naka tira at ako'y taga alabang, gagabihin raw ako at may pasok pa bukas.

 

lumipas ang isang linggo, busy sa eskwela, pag busy sa eskwela umaabsent ako, likas akong tamad eh. huwebes un, absent ako, ayaw pang bumangon sa kama, alas 10 na ng tanghali, kumatok nanay ko sa kwarto. "jaganman, telepono", tumayo ako, sabay abot sakin ng cordless telephone.

 

"jaganman: hello, sino ito?"

"luningning: di mo na matandaan boses ko?, bilis mo naman maka limot"

"jaganman: ay sorry di ko talaga matandaan, pero baka maalala ko pag bibigyan moko ng clue"

"luningning: hmm, eto clue ko, pasmadong gripo."

 

parang tumalon puso nung nag process sa utak ko na si luningning ang nasa kabilang linya.

 

"jaganman: uy hi, sorry kagigising ko lang kasi, di kita nabosesan, sakto pa absent ako ngayon, napatawag ka po? (pinipilit kong itago ang kilig sa boses ko)"

"luningning: actually nag baka sakali lang ako na nandyan ka, kasi wala akong pasok ngayon, di mo naman binigay kasi cellphone number mo, landline lang, eto walang magawa nag hahanap ng kausap, eh nakita ko number mo sa bag ko, kaya chineck ko kung totoo nga ung number na binigay mo."

"jaganman: ganon po ba, totoo naman ung bibigay ko sayong number, muka po ba akong sinungaling? hehe"

"luningning: oo eh, para kasing sanggano porma mo, hehe, joke lang"

 

dito na nag simula ang aming pag tetelebabad, gabi gabi, either ako tumatawag sa kanya, or sya tatawag sa bahay. usually 9 PM kami nag sisimulang mag telebabaran. mga 1 linggo ang lumipas nung nag paradam ako ng intensyon ko na manligaw at gusto ko sya.

 

"jaganman: ok lang ba sunduin kita sa school nyo pag uwian nyo na?"

"luningning: ha? eh ang layo ng bahay mo sa school namin, alabang ka pa, recto ang eskwela namin, tapos di mo pa alam pag punta dito, delikado dito lalo na pag gabi, tsaka ang tanda ko na para sunduin moko, ano ako bata?"

"jaganman: alam ko naman pumunta, natatandaan ko naman nung una akong pumunta dyan. tanong tanong lang makakarating naman ako."

"luningning: di mo naman sinagot lahat ng tanong ko, bat moko susunduin?"

"jaganman: kasi gusto kita kasi makita, tsaka makasama, ewan ko ba, ang weird, parang naadik ako sayo."

 

natahimik sya, ako na speechless rin, siguro nag pause ang usapan namin sa telepono ng 10 segundo.

 

"luningning: umm, ok lang naman, basta ok lang rin sayo, di ka ba mapapagod, nakaka hiya naman kasi"

"jaganman: ok lang, malapit lang naman un, parang 2 sakay lang, lawton, then jeep, un na."

"luningning: sige ikaw bahala, basta sabihin moko kung kelan ka pupunta baka naman absent ako sayang lang pagod mo"

 

makalipas ang 3 araw, di nako nag paligoy ligoy pa at nag pasyang sunduin si luningning.

 

-- END OF PART 2 --

[*Jessie*]

Ina few days, I will finally see you. Feel you. And hopefully indulge in you. And though we havent met, inside me, I know that you will leave me so into you. You may be cold, but it could be the only coldness that warms my heart. I long to be surrounded by you and gaze at your beauty the whole night.

[Knight7]

Willing to forget but hard to let it go. Only prayers can help me now.

[ms.frenchkiss]

Im just wondering why you have to choose between me and that stupid greencard.You promised to marry me and take me with you

But you married somebody elso who can give you that greencard.

 

What next ? you'll take the kids from me citing better opportunities for them?

And promise that you'll come back for me.

I no longer believe that you will.

Once is enough. Me and the kids have better opportunities here together.

[sOin2you]

It's not asking for you to change yourself for me and acquire my tastes and ways or what my likes are. But kinilig at kinikilig ako hearing from you that you did this and that because I also do them... That you bought this food because it's also my favorite... That you would like to try eating this food because it's what I eat when I order in that place... That you would want to use this because it's what I also use.

 

I remember well when you said, "Eto na rin oorder ko dito, para kahit di tayo magkasama, para na rin kitang kasama..." And another was when you actually bought the same soap I'm using, para kamo naamoy mo na din ako kahit hindi kasama... Sweet...

 

 

There's a certain intimacy in it that gives more connection and builds more chemistry.

[mrbirdben]

Thanks for everything..

The smiles...

The laughters...

The tears...

For all the momenta shared with you,

You will always be an important part of my life.

THANK YOU

 

Thanks for everything..

The smiles...

The laughters...

The tears...

For all the momenta shared with you,

You will always be an important part of my life.

THANK YOU

[brothers]

marami e.nung unang pagkita namin na nauutal akong magpakilala.nung nga date kami.

[shhhhhh]

I love you without knowing how, or when, or from where.

I love you straightforwardly, without complexities or pride;

so I love you because I know no other way than this:

where I does not exist, nor you,

so close that your hand on my chest is my hand,

so close that your eyes close as I fall asleep.

[JohnCastle]

Pain results cause u care......

[hannahbanana]

love is forever

to part is never

to die is better

than to love another

[clandestinecuddles]

Knocking in your heart

But you wont open it

Standing outside too long

Wondering what went wrong

Pinapak na ko ng lamok

maga na ang kamay sa kakakatok

But your heart like your gate remains shut

God , Its like dying on the spot.

[shhhhhh]

all my life, i loved you

i never left your side even to the point i'm dying inside

your very words crushed every inch of me

and if only i could just easily vanish... i could have done it ages ago

how long do i have to wait? why do i have to endure this?

when all i did is to love you..

life has always played a joke on me

nothing's left and my soul is lost

put an end and everything will be a ghost.

may my soul rest in peace.

[clandestinecuddles]

Talaga lang naman. Nakakapikon ka na.

[shhhhhh]

I took this from an article shared by a friend, this made me smile somehow....

 

 

I believe in you, even if I haven’t met you, even if I never will. I believe that you’re out there — the person who will send me a text in the morning, share the last slice, and be my teammate. Somewhere, you’re out there taking your time and waiting for something meaningful to come into your life. And maybe we will never find that perfect thing, and maybe we’ll never meet, but that’s okay. Because I want to spend my whole life believing in something truly great — something truly spectacular and rare — even if I’m alone in my faith.