pakjoo

Hindi ko maintindihan

Kung bakit biglang nauwi sa hiwalayan

Alam ko, marami tayong pinagdadaanan

Kala ko, magkasama tayong babalik sa ating tagpuan

Ngunit bigla mo na lang ako iniwan

Hindi malaman kung anu ba talaga ang dahilan

Ang daming mong sinabing rason

Pero lahat ng iyon ay pinaniwalaan mo no-on

Kaya akala ko suportado mo ko hanggang sa dulo

Hindi na pala, bat ang bilis mong sumuko?

Ngayon pa lang ako natututo

Handa na magbigay ng mas hihigit pa kesa sa aking puso

Pero huli na ang lahat para sa akin

Hanggang dito na lang ang storya natin

Pero ano pa ba ang magagawa,

Hindi naman pwde ipili ang aking sarili

Subukan na lang i-daan sa tawa

Pero kahit idaan sa tawa, para ako ay isang ligaw na tuta

Hindi alam kung paano muli mag sisimula

Dahil lagi kang kasama sa pangarap

At ikaw ang rason kung bakit damdamin ay laging nasa alapaap

Pero ngayon, hanggan panaginip ka na lang mayayakap

Ano pa man ang mangyari,

nabuhay ako ng mag isa dati

Kahit nasa sa iyo ang aking mga sinagtala

Sila ang mag sisilbing pag-asa at inspirasyon.

Paalam sa ngayon.

****Madrama kasi yun talaga ang eksena ng buhay ko.

Parang Boracay Beach lang yan, may panahon na puro lumot ang ibabaw at hindi mo na nakikita kung gaano ito kalinaw. Pero nasa sa atin na kung tatanggalin mo ba ang lumot para bumalik ang dating linaw ng dagat, pwede din hintayin mo na lang na matapos ang "lumot season" o di kaya hayaan mo na lang na iba ang magtanggal ng mga lumot na iyan para sayo.

Salamat sa oras!